een vlieger voor onze moeder....
... het is een tranendoek geworden ....
Op de een of andere manier voelde ik me erg eenzaam op mijn weide en toen ontkiemde het idee dat er minstens één foto van haar naar de weide en naar de lucht zou moeten gaan.
Hier is de draak bij de eerste fotoshoot op 16 januari 2016
...ik had echt maar een uur .. daarvoor grijs in grijs, toen mooie zon maar helaas te veel wind en toen ik van het kerkhof kwam, toen kwam de sneeuw in donkere wolken... het was alsof ik aan het lezen was het uur dat ik een geschenk uit de hemel kreeg...
En hier wil ik je laten zien hoe het tot stand kwam is
...foto's van de vlucht zullen komen als ik hem voor de eerste keer kan optrekken... maar ik wil het niet doen voordat de lucht blauw is, de zon schijnt en de wind goed staat.... hoop dat je dat kunt begrijpen
Het idee ontstond dit najaar op mijn weide en ik maakte de eerste schetsen en zocht foto's...
Het zou de maat van de Rev 1 moeten zijn... want ik had deze doek als patroon op mijn rood-wijs. Maar ik wilde dat de vlieger helemaal wit was..
Eerst moest ik een afbeelding vinden die ik dienovereenkomstig kan voorbereiden en vervolgens ook toepassen....
Ik vond de rozen snel op Google en maakte er een 4-kleuren plaatje van... zwart-zilver - rood-donker rood...
Ik heb eindelijk een afbeelding gevonden en kon deze ook bewerken... een afbeelding die mij persoonlijk zeer nauw aan het hart ligt... en het was bruikbaar voor de draak... ik hoopte.
Gelukkig zijn er computerprogramma's waarmee je een foto zo kunt bewerken dat ik met 7 kleuren uitkwam... wit, zilver, antraciet, zwart, rood, donkerrood en blauw..... ok de rode en ik had het blauw ook in z/w kunnen doen, maar ik hield van haar lippen en ik hield ervan haar te kussen.
Eerst moest ik het zeil maken waarop ik het rozen- en Bines-portret wilde aanbrengen. Ik wilde niet alleen een witte doek gebruiken, ik wilde dat het glinsterde als een parel.
Dus naaide ik het doek van de overblijfselen van het ijskristal als een vlechtwerk met zeilmakernaden...
Het is altijd dezelfde stof, maar de inslag- en kettingrichting zijn altijd anders, dus het glinstert als een parel.
Eerst heb ik - ook om te oefenen - de rozenranken aangebracht... ging eigenlijk best goed uit de hand
Ik heb de omslagdoek niet uitgeknipt, anders had de omslagdoek de wind niet kunnen weerstaan... Ik heb hem heel gelaten.
Nu was het tijd voor het portret... maar dat ging ook best goed... hier een paar foto's van de creatie.
Op de eerste foto ziet u de afdrukken voor de verschillende kleuren (zwart is aan de linkerkant en antraciet aan de rechterkant)
de eerste velden zijn al uitgesneden
Het antraciet is genaaid, nu moet het worden uitgesneden.
en hier in het tegenlicht en in detail... je kunt de naden mooi zien
.... 's Avonds zat ik tot laat in de nacht om de foto af te maken....
... maar ik heb er geen minuut spijt van gehad ...
Nu zijn de twee delen van het zeil aan elkaar genaaid....de stroken, de zoomband, de Dacron verstevigingen, het gaas en de Dacron voorrand ontbreken nog.
Ook de gekleurde strepen zijn erin genaaid en de witte zoomband ook....
Het gaas aannaaien bleek lastiger dan verwacht...het trekt heel gemakkelijk krom en je moet langzaam en voorzichtig te werk gaan...maar in het wit past het er best goed bij...
witte Dacron.. Ik snap het.. Ik kon alleen nergens een wit elastiekje vinden...
Maar ik heb in ieder geval de 8 Excel-staven kunnen afdekken met witte krimpkous... Ik heb hem niet verwarmd, het was 8,3 mm buis en hij past net zo goed.
Weegschaal aangesloten en vandaag wilde ik naar buiten... Heerlijke zon en sneeuw.. maar zeer harde snijdende wind, dus alleen een fotoshoot, wilde het niet verscheuren in de wind... een uur later de lucht weer dicht en de wind had veel sneeuw in zijn bagage. Op dit moment sneeuwt het als een gek... maar de lucht gaf me het uur dat je op de foto's kunt zien...
Oh, hier is een foto met de volledige rev... hopelijk vinden jullie hem leuk.
.jpg)
Ik heb de vlieger vernoemd naar een lied van Wolfgang Edelmayer - Een doek gemaakt van tranen , er vielen er zoveel in tijdens het naaien... Ik mis ze gewoon... (hier is een YouTube-link)
maar nu staat haar foto tenminste weer op onze drakenweide, waar we zo vaak samen hebben gestaan en onze draken in de lucht hebben losgelaten.....
Vandaag (19/01/2016) kwam Alex en we hielden de Rev tegen de blauwe lucht en hij nam drie hele mooie foto's die ik hier wil plaatsen.
kreeg witte rubberen koorden als een geschenk van een drakenvriend en verving de zwarte. Ik vind het zo leuk.
En dan had de draak natuurlijk een schelp nodig, een pijlkoker. Heb het ook in Flickwark gedaan. Alleen deze keer met een gesloten schootnaad... man, wat een werk.
Een naamplaatje en mijn washandje zijn verplicht, net als het koord van zoombanden die in de kleuren van de draak zijn genaaid.
....
Nu lig je daar
kanker heeft je overwonnen
Je adem stokt in de mooiste engelenjurk
Je was te mooi, nu sprong je op
Ik kan het begrijpen, het spijt me zo
Nu ben je weg en tranen vloeien
Ik hou van je en ik voel in je
Ik houd de wereld vast zolang hij me leuk vindt
En zo niet, dan kom ik naar je toe
Wolfgang Edelmayer "Een doek van tranen"
Vandaag eind februari 2016 in het Westerwald bij heerlijk weer en in de sneeuw mocht ik er voor het eerst mee vliegen.....
Allereerst vloog hij meteen, precies zoals ik me had voorgesteld.
En het was een heel fijn gevoel toen Sabine van boven op me neerkeek...ik kan het niet in woorden uitdrukken...maar het voelde zo goed.
Hier een paar foto's van de eerste vlucht.
De start in de sneeuw.....
Hoog in de lucht keek ze naar beneden.....
en ik genoot van het vliegen.....
13, 16 maart in Harscheid met goede wind en wat zon... het was een gezellige middag.
Hier is het tranendoek samen met de mystiek en het lange dartteam op de wei en ik heb genoten van het vliegen...
en een foto van de vlucht van vandaag van de hand tussen de handvatten...granaat zo makkelijk om de drukknopen te gebruiken en de vlieger te vliegen.
Begin mei 2016 op het vliegerfestival in Norddeich.....
Hier zweeft de draak hoog boven haar geliefde Noordzee en kijkt neer op de drukte op het lido..... Ik denk dat ze van boven lachte....
En een filmpje...het is niet helemaal scherp, maar toch vind ik dat het hier thuishoort....
op 4 juni in Husum aan de Noordzee heb ik er weer mee kunnen vliegen en over zee kunnen sturen....
Helvetica Light is een lettertype dat gemakkelijk te lezen is met lange en dunne letters en past bij elke website.
Op 06 16 juli kon Sabine bij de 6e Wolsing Flying in Sankt Peter Ording op de Noordzee haar geliefde zeelucht weer opsnuiven....
op deze foto zou het tranendoek aanwezig kunnen zijn bij een wereldpremière. De foto toont de witte Rev tussen de twee grootste stuntvliegers ter wereld....
aan de linkerkant is de 9 flaki en aan de rechterkant is de 12 flaki (de cijfers geven de spanwijdte van de vliegers aan in meters !!)
Daniel vloog de Rev en hij was - net als ik - erg geraakt door de aanblik. Ik denk dat hij genoot van elk moment en de aanblik van zijn moeder in de hemel.
Op 24 september 2016 heb ik met schitterend weer de rode Rev weer de Eifellucht in kunnen laten gaan.
Vliegerfestival Malmsheim 8 en 9 oktober 2016 Helaas was er niet genoeg wind om de Rev te vliegen, maar de bezoekers konden het bewonderen.
Halde Noord-Duitsland op 16 oktober 2016 Het was een mooie herfstzondag onder vrienden. Zoals altijd bij een staalblauwe lucht en een beetje wind, ging de tranendoek als eerste de lucht in en Sabine straalde naar me hoog boven de Neiderrhein. Het is altijd een geweldig gevoel als haar foto me van bovenaf aankijkt en ik weet dat ze het niet alleen in de vorm van haar foto doet. Ik weet zeker dat ze ons van bovenaf gadesloeg op een heerlijke zondagmiddag en lachte toen ze ons zag.
Met dit in gedachten is het voor ons altijd een heel speciaal moment als we deze kite aan de lijn hebben en je van bovenaf op ons neerkijkt. Dan zit Bine je niet alleen in het hart, maar ook weer in de ogen en lach je naar ons.
Op 13 mei 17 op een klein maar fijn vliegerfestival aan de noordrand van het Zwarte Woud op de Schwanner Warte was het weer zover en mocht de wijze dominee boven de Zwarte Woudsparren uitstijgen en zijn ronde doen... hier in op de foto's is het Marcus, die de revue laat passeren en zich overgeeft aan zijn gevoelens.
En zo genieten we het liefst van de wijze Rev, met zon en een blauwe lucht met een paar kleine sluierwolken.
In de zomer van 2017 zijn we met z'n allen naar Texel gegaan om te vliegeren in het zand en een stukje te zwemmen. Een groepsfoto mocht natuurlijk niet ontbreken....
En nog iets met de vuurtoren....
Begin augustus 2018 mocht Sabine weer een foto maken van haar geliefde meer vliegen ....
Wolfgang maakte de foto op het strand in Sankt Peter-Ording tijdens de 8e Wolsing-vlucht
Bij de 10e Wolsingflug in Sankt Peter Ording in juni 2020 kon ik de sluier van tranen weer loslaten in de Noordzeelucht
.jpg)
Dus nu hoopt de oude Indiaan dat hij je niet verveeld heeft met zijn verhaal
als hij mag vliegen dan zal ik de foto's later sturen.. maar het moet blauwe lucht zijn met zon... grijs in grijs ik wil hem niet de eerste keer omhoog trekken. ...
Ik mocht ermee vliegen 02/16