John Maynard van  Theodor Fontane

   
Jan Maynard!
"Wie is Maynard?"

​

"John Maynard was onze stuurman,
Hij volhardde totdat hij de kust bereikte,
Hij heeft ons gered, hij draagt de kroon
Hij stierf voor ons, onze liefde zijn beloning.
Jan Maynard."

​

De "zwaluw" vliegt over Lake Erie,
Spuit schuim rond de boeg als sneeuwvlokken,
Van Detroit vliegt ze naar Buffalo -
Maar de harten zijn vrij en gelukkig,
En de passagiers met kinderen en vrouwen
zie de kust al in de schemering,
En kletsen met John Maynard
Schopt alles: " Hoe veel verder, stuurman ;"
Hij kijkt vooruit en om zich heen:
' Dertig minuten over... Een half uur '."

​

Alle harten zijn gelukkig, alle harten zijn vrij -
Daar klinkt het vanuit het ruim van het schip als een schreeuw,
" Vuur! " was wat klonk
Er kwam rook uit de cabine en het luik,
Een rook, dan vlammen in vuur en vlam,
En twintig minuten naar Buffalo.

​

En de passagiers, door elkaar
Bij de boegspriet staan ze ineengedoken,
Bij de boegspriet naar voren is er nog lucht en licht,
Aan het roer is het echter stevig verpakt,
En een gejammer stijgt op: " Waar zijn we? waar? "
En een kwartier naar Buffalo . -

​

De tocht groeit, maar de rookwolk staat,
De kapitein gluurt achter het roer,
Hij ziet zijn stuurman niet meer
Maar door het mondstuk vraagt hij:
" Ben je er nog, John Maynard? "

​

" Ja meneer. Dat ben ik. "

​

" Naar het strand! In de branding! "

​

" Ik blijf erbij ."

​

En de scheepsbemanning juicht: " Wacht even! Hallo! "
En tien minuten naar Buffalo. -

​

" Nog steeds daar, John Maynard? " En het antwoord komt...
Met stervende stem: " Ja meneer, ik kan het! "
En in de branding, wat een klif, wat een steen,
Hij jaagt de "zwaluw" in het midden.
Als er redding moet komen, zal het alleen op die manier komen.
Redding: Buffalo Beach!

​

Het schip brak. Het vuur smeult.
Iedereen gered. Er ontbreekt er maar één!

​

Alle klokken gaan; hun tonen zwellen aan
Hemel omhoog uit kerken en kapellen,
Een rinkelen en rinkelen, anders is de stad stil,
Slechts één dienst die ze vandaag heeft:
tienduizend volgen of meer,
En geen enkel oog in het proces is leeg van tranen.

​

Ze laten de kist in bloemen zakken,
Met bloemen sluiten ze het graf,
En met gouden letters in de marmeren steen
De stad schrijft haar dank:
" Hier rust John Maynard! In rook en vuur"
Hij hield het roer stevig in zijn hand

Hij heeft ons gered, hij draagt de kroon
Hij stierf voor ons, onze liefde zijn beloning .

Jan Maynard."

Theodor Fontane