En hier is een van mijn EX's: de blonde Brit - mijn kaneelbitch
Nadat mijn LastMohawk aan het einde van een mooie toer met lagerschade de garage moest verzorgen, vervulde ik een wens en kocht een Café Racer.
De blonde Brit is een Triumph Thruxton 900 met 70pk van de Twin. Hij sprint behendig door bochten en is erg leuk tijdens het fietsen. Welnu, de oude Q haalde meer stoom uit zijn 70 pk dan de Brit, maar is veel responsiever in het bereik van 80 - 140 km/u.
Op de eerste 1000 km waren de eerste druppels bitter. Na een regenbui liet ze me in de regen staan en wilde ze gewoon niet meer. De dealer denkt dat er een probleem is met de tankventilatie, die wordt ontlucht via een slang die voor het achterwiel uitkomt. Daar moet een druppel water zijn neergedaald en er was een onderdruk in de tank, zei hij. Hij heeft de slang schuin ingekort en ik hoop dat ze me daar niet meer laat staan.
Ik gaf haar prompt de naam kaneel teef toegekend. Hier is een foto van de blonde Brit.
Zo zag ze er uiteindelijk uit, de kaneelteef...
en hier is een klein reisverslag dat ik heb meegemaakt met de blondine...
Hallo iedereen.
De afgelopen dagen goede ervaringen gehad met mijn Thrux.
Het is begonnen dinsdag toen ik op mijn Blonde sprong (Thrux is geel) en 370 km deed via het Paltserwoud, Johanniskreuz en de Hunsrück naar de Moezel tot aan Zell en verder over de Nürburgring de Eifel in.
In het Paltserwoud was het 's ochtends nog erg koud. De ober op de bekende motorontmoetingsplaats was blij met een aanvankelijk eenzame gast in de mist hehe. Kort daarna kwam een groep Nederlanders met hun Beierse fietsen mijn Thrux bewonderen. Zoveel filigraan was niet meer zichtbaar op hun moderne boxers.
Zoek en vind dan verder over de Hunsrück en smalle straatjes.
Hier zijn twee foto's van een korte vakantie ergens in de Hunsrück:
Naar de Moezel in Zell (echt een geweldige bochtige afdaling, langs wat blikken en wat helikopters aan de linkerkant), eindelijk een beetje warmer en aangenamer om te rijden dan in de mist vanmorgen in de Palts. Dus trek het windjack uit, trek je mouwen naar achteren en rol je handschoenen op.
Dan verder via Alf naar Adenau aan de Nürburgring en een cola gedronken, de drukte van de gekken op de Nordschleife bekeken en op mijn wing woman gewacht. Weet je, onder straaljagerpiloten wordt degene die voor je zorgt de wingman genoemd. Voor mij is het een superatleet met twee keer zoveel paarden als mijn Thrux ooit zal hebben. Maar we genieten allebei enorm van optrekken en de brommer laten vliegen. Nou, ik zit vol met de haan, de vleugelvrouw zo strak in de 2e versnelling *gg*. Het is echt leuk om achter de supersportwagen te rijden of vooraan te jetsen.
woensdag we pakten proviand voor de komende dagen en controleerden de fietsen opnieuw (nou ja, je weet maar nooit met zo'n Japanse fiets).
Gevaren: slechts 10 km om drankjes en iets te eten te kopen.
donderdagen dan samen richting Bonn, Jau DON Ik snelde door je stad, hoorde me niet, sloeg niet af naar TOR's of Shark's, ging toen verder in de richting van Hennef en Siegen naar de Edersee. Daar ontmoetten we ongeveer 80 andere motorrijders van alle standen. We kennen elkaar van een ander forum freebiker.com. Dus verhuisd naar een kamer en eerst een praatje gehouden.
vrijdag ochtend de zon kwam tevoorschijn . Gelukkig stopte het in de late ochtend en reden we een rondje rond het stuwmeer ten zuiden van Kassel. Ik moest erachter komen dat mijn originele Metzelers hun problemen hebben als de bochten nog nat zijn, maar ze houden goed stand op droge wegen. Na de lunch waren de wegen droog en konden we genieten van de mooie bochten. Na een korte stop voor koffie en slagroomsoesjes, begon ik aan een Angas-tour met mijn wingman en drie andere rijders. Man, mijn Thrux was verreweg de zwakste fiets en ik zat constant aan de limiet van de prestaties van de Twin. Na een uur voelde ik dat twee uur slaap de nacht ervoor wat weinig was en ik had problemen om de anderen te volgen. Maar met de hulp van mijn wingman heb ik de rest van de weg naar Diemelsee gehaald. Op de terugweg werd ik als tweede bestuurder geïntegreerd en het was een snelle rit terug naar de Edersee en de rest van de motorrijders.
zaterdagen we hebben echt een geweldige tour gereden, denk dat het ongeveer 300 km was met 80 fietsen. Marshalls reden, waardoor het wachten op de achterblijvers overbodig werd. Zowel mijn wingman als ik stonden respectievelijk op de derde en vierde plaats. Het ging echt goed. Ik vond al snel slechts twee bromfietsen in de achteruitkijkspiegel, een nieuwe BMW R1200S en een rode Triumph Sprint…. Wij Britten waren het enige merk met twee fietsen in de kopgroep - daar ben ik trots op -. De tour ging door het Hessische platteland en de lunch was bij de Meissner ... waarschijnlijk een van de bergen daar ... goulashsoep en wat ik als zelfverklaarde Zwabische lekker vond: spätzle.
Na de verplichte douche – nee, niet tijdens de reis maar na aankomst – ging het feest door tot diep in de nacht.
zondag we gingen samen terug. We wilden eigenlijk afscheid nemen in de Hunsrück, maar de regen dwarsboomde onze plannen in Dillenburg. Dus verder de Eifel in en een overnachting erbij.
maandagmorgen de blondine kon laten zien dat ik op haar kan vertrouwen. Moest 350 km reizen om op tijd op kantoor in het Zwarte Woud te zijn. Op dit punt een dikke pluim voor de British Twins, ze waren bijna op tijd en reden de 350 km lange baan tussen 160 en 180 km/u met twee tankstops tussendoor. Toen ik in het noordelijke Zwarte Woud aankwam, had mijn snelheidsmeter 1800 km meer op de teller dan een week geleden.
Ik denk ook dat ik heb laten zien dat niet alleen de Beieren snelle en betrouwbare 2-cilinders kunnen bouwen, maar ook dat de jongens van het eiland mooie en snelle brommers kunnen bouwen.
Naar ergens op de weg dan ....
Dat was een donker uur voor de Brit... Ik was te snel voor mijn rijvaardigheid in een bocht naar links bij de Nürburgring... het was een zaterdagavond...
Maar de 400 km naar het Zwarte Woud heb ik er nog mee kunnen rijden, zij het langzaam.... Hij rolde over het stuur... De linker stub, de rechter standpijp en de toerenteller waren defect...
maar na de reparatie heb ik er 6000 km mee gereden...
Maar ze had ook goede tijden
Sabine zorgde voor de blonde toen ik de dikke kreeg. We hebben samen een paar tours gedaan.
Een mooie tocht ging het Pfalz Woud in en de Hunsrück in en via de Elzas terug het Zwarte Woud in
Hier stonden de twee voor een café in de Elzas