een avondwandeling
Vandaag ging ik een stukje wandelen op deze mooie lenteavond. Het voelde goed om een frisse neus te halen na een dag op kantoor.
Dus over de spoordijk - waar ik moest wachten omdat de slagbomen op slot zaten - richting Hardhöhe in Bonn.
Tot mijn verbazing vond ik daar prachtige jonge loofbossen en prachtige paden. Het was echt ontspannend om daarheen te gaan
De avondzon laat zijn warme licht schijnen door het frisgroene blad van de beuken- en eikenbomen.
Ik keek naar de verse bladeren en genoot 's avonds van de pittige lucht. Ik merkte dat veel van de bladeren kleine gaatjes hadden en vroeg me dat af.
Tot ik kleine schaduwen ontdekte op sommige bladeren. Toen ik beter keek, zag ik dat daar iets was gesetteld. Er verscheen een grijns op mijn gezicht en ik zei tegen mezelf:
"Ze zijn weer onder ons - de lente is hier."
Nu ga je je afvragen wat er ook alweer bij ons is....maar hey, het is een zachte meiavond in een loofbos vol jonge beukenbomen afgewisseld met een paar eiken en dennen. Dus wat kan het anders zijn dan een meikever... nee, er zaten er nog een paar in het jonge gebladerte.
Ik heb ooit meikevers opgezocht op Wikipedia.... Ze leven 3 tot vier jaar als larven onder de grond en komen dan een maand de lucht in.
Je zult je nu toch afvragen wat deze prachtige dieren eigenlijk hebben gedaan dat ze zo lang in de grond moeten leven om maar 30 dagen de zon te zien. Ik heb dat ook.
Ik ging op een bankje zitten en dacht na over waarom dit zo is en kwam tot het volgende:
Je hebt niets deze dieren doden.
Kijk, ze komen uit de grond als de warme zonnestralen de lente aankondigen, als alles groen en weelderig is... als de avonden zachter worden en de stank van de winter is verdwenen. Net zoals wij mensen korte mouwen dragen, dansen onder meibomen en zo vaak verliefd worden deze maand...
Het heet niet voor niets de vrolijke maand. Voor mij de leukste maand van het jaar.
Ze hebben een rijk gedekte tafel en kunnen genieten van het leven in de zon... het is nog niet zo heet dat ze zich verbranden of zelfs gedroogde bladeren vinden.... de avonden en nachten zijn al heel zacht... ik sliep met het raam open de laatste paar nachten. Wat wil je nog meer van het leven dan zorgeloos zijn in deze tijd van het jaar.
Dan, terwijl de nachten nog warmer worden en het groen nog groener wordt, is haar enige zorg het vinden van een partner en genieten van een laatste nacht met hem, voor altijd verdwijnen en de cyclus helemaal opnieuw beginnen.
Ze hoeven zichzelf niet te beschermen tegen uitdroging in de zomer of de stormen in de herfst te overwinnen met hun sterke vleugels... nee, dat is alleen de beschermhoes, hun vleugels zijn erg delicaat en ze moeten voor elke opname weer worden uitgevouwen. uit. ... ze kennen geen koude, donkere winteravonden als we ons warmen voor de kachel... ze vertrekken wanneer het op hun mooist is en komen terug als het tijd is dat het jonge groen op zijn zachtst is .
Ze zijn benijdenswaardig deze wezens.....
met deze gedachten ben ik weer thuisgekomen en ben blij te zien dat een paar zwaluwen zich in mijn hal heeft genesteld....de boodschappers van de zomer gaan dit jaar waarschijnlijk hand in hand met de wezens van de lente...
Ik kijk uit naar een lange, mooie brommerzomer.